Niemal połowa ludzkiego genomu zajmowana jest przez sekwencje DNA pochodzące od mobilnych elementów genetycznych zwanych potocznie „skaczącymi genami”. Przykładem takich sekwencji jest retrotranspozon LINE-1, którego aktywność prowadzi nie tylko do powstawania nowych mutacji w genomie, lecz również może powodować wewnątrzkomórkową odpowiedź autoimmunologiczną prowadząc do chronicznego zapalenia, starzenia komórkowego i procesów nowotworzenia. Zespół naukowców z ICHB PAN pod kierunkiem dr. hab. Zbigniewa Warkockiego, prof. ICHB PAN (dr Damian Janecki, mgr Raneet Sen, dr Natalia Szóstak, dr Arkadiusz Kajdasz, mgr Martyna Kordyś, mgr Kinga Plawgo, mgr Dmytro Pandakov, dr Anna Philips) wykazał istotną rolę niezakodowanych w genomie końców 3’ mRNA LINE-1 w biologii tego retrotranspozonu oraz jego zdolności do tworzenia nowych insercji w genomie. Wykorzystując komórki pozbawione aktywności enzymów XRN1 i/lub DCP2 badacze wykazali wzrost ilości deadenylowanych (posiadających krótkie ogony poli(A)) i urydylowanych mRNA LINE-1, co istotnie zmniejszało wydajność retrotranspozycji LINE-1. Ponieważ znaczący odsetek mRNA LINE-1 w komórkach ludzkich jest deadenylowanych i urydylowanych badacze wnioskują, że retrotranspozony te nie podlegają wydajnej retrotranspozycji.

Link do artykułu:

https://academic.oup.com/nar/advance-article/doi/10.1093/nar/gkad1251/7513808?searchresult=1